Buona navigazione con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Coniugazione/declinazione
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Coniugazione di: saevio, saevis, saevii, saevitum, saevire coniugazione: 4 - intransitivo - attiva (Ita) = incrudelire, accanirsi, infierire, inferocire, intr., (eng) = be fierce, be furious, rage, be violent,   (esp) = enfurecerse, estar furioso, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego saevio tu saevis ille saevit nos saevīmus vos saevītis illi saeviunt | Io infierisco Tu infierisci Egli/Ella/Esso infierisce Noi infieriamo Voi infierite Essi/Esse/Loro infieriscono |
INDICATIVO | |
Imperfetto | |
ego saeviēbam tu saeviēbas ille saeviēbat nos saeviebāmus vos saeviebātis illi saeviēbant | Io infierivo Tu infierivi Egli/Ella/Esso infieriva Noi infierivamo Voi infierivate Essi/Esse/Loro infierivano |
INDICATIVO | |
Perfetto | |
ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Io infierii Tu infieristi Egli/Ella/Esso infierì Noi infierimmo Voi infieriste Essi/Esse/Loro infierirono |
INDICATIVO | |
Passato prossimo | |
ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Io ho infierito Tu hai infierito Egli/Ella/Esso ha infierito Noi abbiamo infierito Voi avete infierito Essi/Esse/Loro hanno infierito |
INDICATIVO | |
Trapassato prossimo | |
ego saeviĕram tu saeviĕras ille saeviĕrat nos saevierāmus vos saevierātis illi saeviĕrant | Io avevo infierito Tu avevi infierito Egli/Ella/Esso aveva infierito Noi avevamo infierito Voi avevate infierito Essi/Esse/Loro avevano infierito |
INDICATIVO | |
Trapassato remoto | |
ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Io ebbi infierito Tu avesti infierito Egli/Ella/Esso ebbe infierito Noi avemmo infierito Voi aveste infierito Essi/Esse/Loro ebbero infierito |
INDICATIVO | |
Piuccheperfetto | |
ego saeviĕram tu saeviĕras ille saeviĕrat nos saevierāmus vos saevierātis illi saeviĕrant | Io avevo infierito Tu avevi infierito Egli/Ella/Esso aveva infierito Noi avevamo infierito Voi avevate infierito Essi/Esse/Loro avevano infierito |
INDICATIVO | |
Futuro semplice | |
ego saeviam tu saevies ille saeviet nos saeviēmus vos saeviētis illi saevient | Io infierirò Tu infierirai Egli/Ella/Esso infierirà Noi infieriremo Voi infierirete Essi/Esse/Loro infieriranno |
INDICATIVO | |
Futuro anteriore | |
ego saeviĕro tu saeviĕris ille saeviĕrit nos saevierĭmus vos saevierĭtis illi saeviĕrint | Io avrò infierito Tu avrai infierito Egli/Ella/Esso avrà infierito Noi avremo infierito Voi avrete infierito Essi/Esse/Loro avranno infierito |
CONGIUNTIVO | |
Presente | |
ego saeviam tu saevias ille saeviat nos saeviāmus vos saeviātis illi saeviant | Io infierisca Tu infierisca Egli/Ella/Esso infierisca Noi infieriamo Voi infieriate Essi/Esse/Loro infieriscano |
CONGIUNTIVO | |
Imperfetto | |
ego saevirem tu saevires ille saeviret nos saevirēmus vos saevirĕtis illi saevirent | Io infierissi Tu infierissi Egli/Ella/Esso infierisse Noi infierissimo Voi infieriste Essi/Esse/Loro infierissero |
CONGIUNTIVO | |
Perfetto | |
ego saeviĕrim tu saeviĕris ille saeviĕrit nos saevierĭmus vos saevierĭtis illi saeviĕrint | Io abbia infierito Tu abbia infierito Egli/Ella/Esso abbia infierito Noi abbiamo infierito Voi abbiate infierito Essi/Esse/Loro abbiano infierito |
CONGIUNTIVO | |
Piuccheperfetto | |
ego saeviissem tu saeviisses ille saeviisset nos saeviissēmus vos saeviissētis illi saeviissent | Io avessi infierito Tu avessi infierito Egli/Ella/Esso avesse infierito Noi avessimo infierito Voi aveste infierito Essi/Esse/Loro avessero infierito |
CONDIZIONALE | |
Presente | |
ego saevirem tu saevires ille saeviret nos saevirēmus vos saevirĕtis illi saevirent | Io infierirei Tu infieriresti Egli/Ella/Esso infierirebbe Noi infieriremmo Voi infierireste Essi/Esse/Loro infierirebbero |
CONDIZIONALE | |
Passato | |
ego saeviissem tu saeviisses ille saeviisset nos saeviissēmus vos saeviissētis illi saeviissent | Io avrei infierito Tu avresti infierito Egli/Ella/Esso avrebbe infierito Noi avremmo infierito Voi avreste infierito Essi/Esse/Loro avrebbero infierito |
IMPERATIVO | |
Presente | |
saevi saevite Futuro saevito saevito saevitote saeviunto | infierisci infierite infierirai infierirà infierirete infieriranno |
INFINITO | |
Presente | |
saevire | infierire |
INFINITO | |
Perfetto | |
saeviisse | avere infierito |
INFINITO | |
Futuro | |
saeviturum esse, saevituram esse, saeviturum esse, saevituros esse, saevituras esse, saevitura esse... | essere per |
GERUNDIO | |
saeviendi, saeviendo, saeviendum, saeviendo... | di ad a da, con.. |
SUPINO | |
saevitum | a/ad |
PARTICIPIO | significato |
Presente | che infierisce |
Maschile | |
Singolare | Plurale |
Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saevientem Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientes saevientium saevientibus saevientes saevientes saevientibus |
Femminile | |
Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saevientem Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientes saevientium saevientibus saevientes saevientes saevientibus |
Neutro | |
Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saeviens Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientia saevientium saevientibus saevientia saevientia saevientibus |
PARTICIPIO | significato |
Futuro | che infierirà |
Maschile | |
Singolare | Plurale |
Nom.saeviturus Gen.saevituri Dat.saevituro Acc.saeviturum Voc.saeviture Abl.saevituro | saevituri saeviturorum saevituris saevituros saevituri saevituris |
Femminile | |
Nom.saevitura Gen.saeviturae Dat.saeviturae Acc.saevituram Voc.saevitura Abl.saevitura | saeviturae saeviturarum saevituris saevituras saeviturae saevituris |
Neutro | |
Nom.saeviturum Gen.saevituri Dat.saevituro Acc.saeviturum Voc.saeviturum Abl.saevituro | saevitura saeviturorum saevituris saevitura saevitura saevituris |
Coniugazione di: saevitur, saeviebatur, saevitum est, - , coniugazione: 4 - intransitivo - Impersonale (Ita) = incrudelire, accanirsi, infierire, inferocire, intr., (eng) = be fierce, be furious, rage, be violent,   (esp) = enfurecerse, estar furioso, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
saevitur | si infierisce |
INDICATIVO | |
Imperfetto | |
saeviebatur | si infieriva |
INDICATIVO | |
Perfetto | |
saevitum est | si infierì |
INDICATIVO | |
Passato prossimo | |
saevitum est | è infierito |
INDICATIVO | |
Trapassato prossimo | |
saevitum erat | era infierito |
INDICATIVO | |
Trapassato remoto | |
saevitum est | fu infierito |
INDICATIVO | |
Piuccheperfetto | |
saevitum erat | era infierito |
INDICATIVO | |
Futuro semplice | |
saevietur | si infierirà |
INDICATIVO | |
Futuro anteriore | |
saevitum erit | sarà infierito |
CONGIUNTIVO | |
Presente | |
saeviatur | si infierisca |
CONGIUNTIVO | |
Imperfetto | |
saeviretur | si infierisse |
CONGIUNTIVO | |
Perfetto | |
saevitum sit | abbia infierito |
CONGIUNTIVO | |
Piuccheperfetto | |
saevitum esset | fosse infierito |
CONDIZIONALE | |
Presente | |
saeviretur | si infierirebbe |
CONDIZIONALE | |
Passato | |
saevitum esset | avrebbe infierito |