Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: confugio, confugis, confugi, , confugiturŭm, confugĕre conjugación: 3 - intransitivo - attiva (Ita) = rifugiarsi, intr., (eng) = flee to, have recourse to,   (esp) = refugiarse, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego confugio tu confugis ille confugit nos confugīmus vos confugītis illi confugiunt | |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego confugiēbam tu confugiēbas ille confugiēbat nos confugiebāmus vos confugiebātis illi confugiēbant | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego confugi tu confugisti ille confugit nos confugĭmus vos confugistis illi confugērunt, confugere... | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego confugi tu confugisti ille confugit nos confugĭmus vos confugistis illi confugērunt, confugere... | |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego confugĕram tu confugĕras ille confugĕrat nos confugerāmus vos confugerātis illi confugĕrant | |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego confugi tu confugisti ille confugit nos confugĭmus vos confugistis illi confugērunt, confugere... | |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego confugĕram tu confugĕras ille confugĕrat nos confugerāmus vos confugerātis illi confugĕrant | |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego confugiam tu confugies ille confugiet nos confugiēmus vos confugiētis illi confugient | |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego confugĕro tu confugĕris ille confugĕrit nos confugerĭmus vos confugerĭtis illi confugĕrint | |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego confugiam tu confugias ille confugiat nos confugiāmus vos confugiātis illi confugiant | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego confugĕrem tu confugĕres ille confugĕret nos confugerēmus vos confugerētis illi confugĕrent | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego confugĕrim tu confugĕris ille confugĕrit nos confugerĭmus vos confugerĭtis illi confug;ĕrint | |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego confugissem tu confugisses ille confugisset nos confugissēmus vos confugissētis illi confugissent | |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego confugĕrem tu confugĕres ille confugĕret nos confugerēmus vos confugerētis illi confugĕrent | |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego confugissem tu confugisses ille confugisset nos confugissēmus vos confugissētis illi confugissent | |
IMPERATIVO | |
Presente | |
confuge confugite Futuro confugito confugito confugitote confugiunto | |
INFINITIVO | |
Presente | |
confugĕre | |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
confugisse | |
INFINITIVO | |
Futuro | |
, confugitururum esse, , confugitururam esse, , confugitururum esse, , confugitururos esse, , confugitururas esse, , confugiturura esse | ir a |
GERUNDIO | |
confugiendi, confugiendo, confugiendum, confugiendo... | de a para por |
SUPINO | |
, confugiturŭm | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.confugiens Gen.confugientis Dat.confugienti Acc.confugientem Voc.confugiens Abl.confugiente, confugienti... | confugientes confugientium confugientibus confugientes confugientes confugientibus |
Feminina | |
Nom.confugiens Gen.confugientis Dat.confugienti Acc.confugientem Voc.confugiens Abl.confugiente, confugienti... | confugientes confugientium confugientibus confugientes confugientes confugientibus |
Neutro | |
Nom.confugiens Gen.confugientis Dat.confugienti Acc.confugiens Voc.confugiens Abl.confugiente, confugienti... | confugientia confugientium confugientibus confugientia confugientia confugientibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom., confugitururus Gen., confugitururi Dat., confugitururo Acc., confugitururum Voc., confugiturure Abl., confugitururo | , confugitururi , confugitururorum , confugitururis , confugitururos , confugitururi , confugitururis |
Feminina | |
Nom., confugiturura Gen., confugitururae Dat., confugitururae Acc., confugitururam Voc., confugiturura Abl., confugiturura | , confugitururae , confugitururarum , confugitururis , confugitururas , confugitururae , confugitururis |
Neutro | |
Nom., confugitururum Gen., confugitururi Dat., confugitururo Acc., confugitururum Voc., confugitururum Abl., confugitururo | , confugiturura , confugitururorum , confugitururis , confugiturura , confugiturura , confugitururis |
Conjugación de: confugitur, confugiebatur, , - , conjugación: 3 - intransitivo - Impersonale (Ita) = rifugiarsi, intr., (eng) = flee to, have recourse to,   (esp) = refugiarse, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
confugitur | se |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
confugiebatur | |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
confugietur | |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
confugiatur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
confugeretur | |
POTENTIAL | |
Presente | |
confugeretur | se |