Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
más... | |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
|
significado | |
Presente | |
irruĕre | irrumpir |
Conjugación de: irruo, irruis, irrui, irrutŭm, irruĕre conjugación: 3 - intransitivo - attiva (Ita) = irrompere, intr., (eng) = rush in, dash in, charge, (esp) = irrumpir, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego irruo tu irruis ille irruit nos irruīmus vos irruītis illi irruunt | Yo irrumpo Tu irrumpes El/Ella/Eso irrumpe Nosotros irrumpimos Vosotros irrumpís Ellos/Ellas/Esos irrumpen |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego irruēbam tu irruēbas ille irruēbat nos irruebāmus vos irruebātis illi irruēbant | Yo irrumpía Tu irrumpías El/Ella/Eso irrumpía Nosotros irrumpíamos Vosotros irrumpíais Ellos/Ellas/Esos irrumpían |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego irrui tu irruisti ille irruit nos irruĭmus vos irruistis illi irruērunt, irruere... | Yo irrumpí Tu irrumpiste El/Ella/Eso irrumpió Nosotros irrumpimos Vosotros irrumpisteis Ellos/Ellas/Esos irrumpieron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego irrui tu irruisti ille irruit nos irruĭmus vos irruistis illi irruērunt, irruere... | Yo he irrumpido Tu has irrumpido El/Ella/Eso ha irrumpido Nosotros hemos irrumpido Vosotros habéis irrumpido Ellos/Ellas/Esos han irrumpido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego irruĕram tu irruĕras ille irruĕrat nos irruerāmus vos irruerātis illi irruĕrant | Yo había irrumpido Tu habías irrumpido El/Ella/Eso había irrumpido Nosotros habíamos irrumpido Vosotros habíais irrumpido Ellos/Ellas/Esos habían irrumpido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego irrui tu irruisti ille irruit nos irruĭmus vos irruistis illi irruērunt, irruere... | Yo hube irrumpido Tu hubiste irrumpido El/Ella/Eso hubo irrumpido Nosotros hubimos irrumpido Vosotros hubisteis irrumpido Ellos/Ellas/Esos hubieron irrumpido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego irruĕram tu irruĕras ille irruĕrat nos irruerāmus vos irruerātis illi irruĕrant | Yo había irrumpido Tu habías irrumpido El/Ella/Eso había irrumpido Nosotros habíamos irrumpido Vosotros habíais irrumpido Ellos/Ellas/Esos habían irrumpido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego irruam tu irrues ille irruet nos irruēmus vos irruētis illi irruent | Yo irrumpiré Tu irrumpiras El/Ella/Eso irrumpirá Nosotros irrumpiremos Vosotros irrumpireis Ellos/Ellas/Esos irrumpirán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego irruĕro tu irruĕris ille irruĕrit nos irruerĭmus vos irruerĭtis illi irruĕrint | Yo habré irrumpido Tu habrás irrumpido El/Ella/Eso habrá irrumpido Nosotros habremos irrumpido Vosotros habréis irrumpido Ellos/Ellas/Esos habrán irrumpido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego irruam tu irruas ille irruat nos irruāmus vos irruātis illi irruant | Yo irrumpa Tu irrumpas El/Ella/Eso irrumpa Nosotros irrumpamos Vosotros irrumpáis Ellos/Ellas/Esos irrumpan |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego irruĕrem tu irruĕres ille irruĕret nos irruerēmus vos irruerētis illi irruĕrent | Yo irrumpiera Tu irrumpieras El/Ella/Eso irrumpiera Nosotros irrumpiéramos Vosotros irrumpierais Ellos/Ellas/Esos irrumpieran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego irruĕrim tu irruĕris ille irruĕrit nos irruerĭmus vos irruerĭtis illi irru;ĕrint | Yo haya irrumpido Tu hayas irrumpido El/Ella/Eso haya irrumpido Nosotros hayamos irrumpido Vosotros hayáis irrumpido Ellos/Ellas/Esos hayan irrumpido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego irruissem tu irruisses ille irruisset nos irruissēmus vos irruissētis illi irruissent | Yo hubiera irrumpido Tu hubieras irrumpido El/Ella/Eso hubiera irrumpido Nosotros hubiéramos irrumpido Vosotros hubierais irrumpido Ellos/Ellas/Esos hubieran irrumpido |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego irruĕrem tu irruĕres ille irruĕret nos irruerēmus vos irruerētis illi irruĕrent | Yo irrumpiría Tu irrumpirías El/Ella/Eso irrumpiría Nosotros irrumpiríamos Vosotros irrumpiríais Ellos/Ellas/Esos irrumpirían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego irruissem tu irruisses ille irruisset nos irruissēmus vos irruissētis illi irruissent | Yo habría irrumpido Tu habrías irrumpido El/Ella/Eso habría irrumpido Nosotros habríamos irrumpido Vosotros habríais irrumpido Ellos/Ellas/Esos habrían irrumpido |
IMPERATIVO | |
Presente | |
irrue irruite Futuro irruito irruito irruitote irruunto | irrumpe irrumpid ve a irrumpir vaya a irrumpir id a irrumpir vayan a irrumpir |
INFINITIVO | |
Presente | |
irruĕre | irrumpir |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
irruisse | haber irrumpido |
INFINITIVO | |
Futuro | |
irruturum esse, irruturam esse, irruturum esse, irruturos esse, irruturas esse, irrutura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
irruendi, irruendo, irruendum, irruendo... | de a para por |
SUPINO | |
irrutŭm | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que irrumpe |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.irruens Gen.irruentis Dat.irruenti Acc.irruentem Voc.irruens Abl.irruente, irruenti... | irruentes irruentium irruentibus irruentes irruentes irruentibus |
Feminina | |
Nom.irruens Gen.irruentis Dat.irruenti Acc.irruentem Voc.irruens Abl.irruente, irruenti... | irruentes irruentium irruentibus irruentes irruentes irruentibus |
Neutro | |
Nom.irruens Gen.irruentis Dat.irruenti Acc.irruens Voc.irruens Abl.irruente, irruenti... | irruentia irruentium irruentibus irruentia irruentia irruentibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.irruturus Gen.irruturi Dat.irruturo Acc.irruturum Voc.irruture Abl.irruturo | irruturi irruturorum irruturis irruturos irruturi irruturis |
Feminina | |
Nom.irrutura Gen.irruturae Dat.irruturae Acc.irruturam Voc.irrutura Abl.irrutura | irruturae irruturarum irruturis irruturas irruturae irruturis |
Neutro | |
Nom.irruturum Gen.irruturi Dat.irruturo Acc.irruturum Voc.irruturum Abl.irruturo | irrutura irruturorum irruturis irrutura irrutura irruturis |
Conjugación de: irruitur, irruebatur, irrutum est, - , conjugación: 3 - intransitivo - Impersonale (Ita) = irrompere, intr., (eng) = rush in, dash in, charge, (esp) = irrumpir, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
irruitur | se irrumpe |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
irruebatur | se irrumpía |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
irrutum est | se irrumpió |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
irrutum est | se ha irrumpido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
irrutum erat | se había irrumpido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
irrutum est | se hubo irrumpido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
irrutum erat | se había irrumpido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
irruetur | se irrumpirá |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
irrutum erit | se habrá irrumpido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
irruatur | se irrumpa |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
irrueretur | se irrumpiera |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
irrutum sit | se haya irrumpido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
irrutum esset | se hubiera irrumpido |
POTENTIAL | |
Presente | |
irrueretur | se irrumpiría |
POTENTIAL | |
Pasado | |
irrutum esset | se habría irrumpido |