Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: displicĕo, displicĕs, displicui, displicitum, displicēre conjugación: 2 - intransitivo - attiva (Ita) = dispiacere, intr., (eng) = displease,   (esp) = disgustar, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego displicĕo tu displicĕs ille displicĕt nos displicēmus vos displicētis illi displicent | Yo disgusto Tu disgustas El/Ella/Eso disgusta Nosotros disgustamos Vosotros disgust�is Ellos/Ellas/Esos disgustan |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego displicēbam tu displicēbas ille displicēbat nos displicebāmus vos displicebātis illi displicēbant | Yo disgustaba Tu disgustabas El/Ella/Eso disgustaba Nosotros disgustabamos Vosotros disgustabais Ellos/Ellas/Esos disgustaban |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego displicui tu displicuisti ille displicuit nos displicuĭmus vos displicuistis illi displicuērunt, displicuere... | Yo disgust� Tu disgustaste El/Ella/Eso disgust� Nosotros disgustamos Vosotros disgustasteis Ellos/Ellas/Esos disgustaron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego displicui tu displicuisti ille displicuit nos displicuĭmus vos displicuistis illi displicuērunt, displicuere... | Yo he disgustado Tu has disgustado El/Ella/Eso ha disgustado Nosotros hemos disgustado Vosotros hab�is disgustado Ellos/Ellas/Esos han disgustado |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego displicuĕram tu displicuĕras ille displicuĕrat nos displicuerāmus vos displicuerātis illi displicuĕrant | Yo hab�a disgustado Tu hab�as disgustado El/Ella/Eso hab�a disgustado Nosotros hab�amos disgustado Vosotros hab�ais disgustado Ellos/Ellas/Esos hab�an disgustado |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego displicui tu displicuisti ille displicuit nos displicuĭmus vos displicuistis illi displicuērunt, displicuere... | Yo hube disgustado Tu hubiste disgustado El/Ella/Eso hubo disgustado Nosotros hubimos disgustado Vosotros hubisteis disgustado Ellos/Ellas/Esos hubieron disgustado |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego displicuĕram tu displicuĕras ille displicuĕrat nos displicuerāmus vos displicuerātis illi displicuĕrant | Yo hab�a disgustado Tu hab�as disgustado El/Ella/Eso hab�a disgustado Nosotros hab�amos disgustado Vosotros hab�ais disgustado Ellos/Ellas/Esos hab�an disgustado |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego displicēbo tu displicēbis ille displicēbit nos displicebĭmus vos displicebĭtis illi displicēbunt | Yo disgustar� Tu disgustaras El/Ella/Eso disgustar� Nosotros disgustaremos Vosotros disgustareis Ellos/Ellas/Esos disgustar�n |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego displicuĕro tu displicuĕris ille displicuĕrit nos displicuerĭmus vos displicuerĭtis illi displicuĕrint | Yo habr� disgustado Tu habr�s disgustado El/Ella/Eso habr� disgustado Nosotros habremos disgustado Vosotros habr�is disgustado Ellos/Ellas/Esos habr�n disgustado |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego displicĕam tu displicĕas ille displicĕat nos displiceāmus vos displiceātis illi displicĕant | Yo disguste Tu disgustes El/Ella/Eso disguste Nosotros disgustemos Vosotros disgust�is Ellos/Ellas/Esos disgusten |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego displicērem tu displicēres ille displicēret nos displicrēmus vos displicrētis illi displicērent | Yo disgustara Tu disgustaras El/Ella/Eso disgustara Nosotros disgust�ramos Vosotros disgustarais Ellos/Ellas/Esos disgustaran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego displicuĕrim tu displicuĕris ille displicuĕrit nos displicuerĭmus vos displicuerĭtis illi displicuĕrint | Yo haya disgustado Tu hayas disgustado El/Ella/Eso haya disgustado Nosotros hayamos disgustado Vosotros hay�is disgustado Ellos/Ellas/Esos hayan disgustado |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego displicuissem tu displicuisses ille displicuisset nos displicuissēmus vos displicuissētis illi displicuissent | Yo hubiera disgustado Tu hubieras disgustado El/Ella/Eso hubiera disgustado Nosotros hubi�ramos disgustado Vosotros hubierais disgustado Ellos/Ellas/Esos hubieran disgustado |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego displicērem tu displicēres ille displicēret nos displicrēmus vos displicrētis illi displicērent | Yo disgustar�a Tu disgustar�as El/Ella/Eso disgustar�a Nosotros disgustar�amos Vosotros disgustar�ais Ellos/Ellas/Esos disgustar�an |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego displicuissem tu displicuisses ille displicuisset nos displicuissēmus vos displicuissētis illi displicuissent | Yo habr�a disgustado Tu habr�as disgustado El/Ella/Eso habr�a disgustado Nosotros habr�amos disgustado Vosotros habr�ais disgustado Ellos/Ellas/Esos habr�an disgustado |
IMPERATIVO | |
Presente | |
displice displicete Futuro displiceto displiceto displicetote displicento | disgusta disgustad ve a disgustar vaya a disgustar id a disgustar vayan a disgustar |
INFINITIVO | |
Presente | |
displicēre | disgustar |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
displicuisse | haber disgustado |
INFINITIVO | |
Futuro | |
displiciturum esse, displicituram esse, displiciturum esse, displicituros esse, displicituras esse, displicitura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
displicendi, displicendo, displicendum, displicendo... | de a para por |
SUPINO | |
displicitum | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que disgusta |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.displicens Gen.displicentis Dat.displicenti Acc.displicentem Voc.displicens Abl.displicente, displicenti... | displicentes displicentium displicentibus displicentes displicentes displicentibus |
Feminina | |
Nom.displicens Gen.displicentis Dat.displicenti Acc.displicentem Voc.displicens Abl.displicente, displicenti... | displicentes displicentium displicentibus displicentes displicentes displicentibus |
Neutro | |
Nom.displicens Gen.displicentis Dat.displicenti Acc.displicens Voc.displicens Abl.displicente, displicenti... | displicentia displicentium displicentibus displicentia displicentia displicentibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.displiciturus Gen.displicituri Dat.displicituro Acc.displiciturum Voc.displiciture Abl.displicituro | displicituri displiciturorum displicituris displicituros displicituri displicituris |
Feminina | |
Nom.displicitura Gen.displiciturae Dat.displiciturae Acc.displicituram Voc.displicitura Abl.displicitura | displiciturae displiciturarum displicituris displicituras displiciturae displicituris |
Neutro | |
Nom.displiciturum Gen.displicituri Dat.displicituro Acc.displiciturum Voc.displiciturum Abl.displicituro | displicitura displiciturorum displicituris displicitura displicitura displicituris |
Conjugación de: displicetur, displicebatur, displicitum est, - , conjugación: 2 - intransitivo - Impersonale (Ita) = dispiacere, intr., (eng) = displease,   (esp) = disgustar, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
displicetur | se disgusta |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
displicebatur | se disgustaba |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
displicitum est | se disgust� |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
displicitum est | se ha disgustado |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
displicitum erat | se hab�a disgustado |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
displicitum est | se hubo disgustado |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
displicitum erat | se hab�a disgustado |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
displicebitur | se disgustar� |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
displicitum erit | se habr� disgustado |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
displiceatur | se disguste |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
displiceretur | se disgustara |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
displicitum sit | se haya disgustado |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
displicitum esset | se hubiera disgustado |
POTENTIAL | |
Presente | |
displiceretur | se disgustar�a |
POTENTIAL | |
Pasado | |
displicitum esset | se habr�a disgustado |