Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: placĕo, placĕs, placui, placitum, placēre conjugación: 2 - intransitivo - attiva (Ita) = piacere, essere gradito, sembrare bene, sembrare giusto, (imp.), intr., (eng) = be pleasing to, satisfy,   (esp) = dar placer, agradar, deleitar, parecer bien, decidir, determinar, gustar, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego placĕo tu placĕs ille placĕt nos placēmus vos placētis illi placent | Yo doy placer Tu das placer El/Ella/Eso da placer Nosotros damos placer Vosotros dais placer Ellos/Ellas/Esos dan placer |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego placēbam tu placēbas ille placēbat nos placebāmus vos placebātis illi placēbant | Yo daba placer Tu dabas placer El/Ella/Eso daba placer Nosotros dabamos placer Vosotros dabais placer Ellos/Ellas/Esos daban placer |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | Yo di placer Tu diste placer El/Ella/Eso di� placer Nosotros dimos placer Vosotros disteis placer Ellos/Ellas/Esos dieron placer |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | Yo he dado placer Tu has dado placer El/Ella/Eso ha dado placer Nosotros hemos dado placer Vosotros hab�is dado placer Ellos/Ellas/Esos han dado placer |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego placuĕram tu placuĕras ille placuĕrat nos placuerāmus vos placuerātis illi placuĕrant | Yo hab�a dado placer Tu hab�as dado placer El/Ella/Eso hab�a dado placer Nosotros hab�amos dado placer Vosotros hab�ais dado placer Ellos/Ellas/Esos hab�an dado placer |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego placui tu placuisti ille placuit nos placuĭmus vos placuistis illi placuērunt, placuere... | Yo hube dado placer Tu hubiste dado placer El/Ella/Eso hubo dado placer Nosotros hubimos dado placer Vosotros hubisteis dado placer Ellos/Ellas/Esos hubieron dado placer |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego placuĕram tu placuĕras ille placuĕrat nos placuerāmus vos placuerātis illi placuĕrant | Yo hab�a dado placer Tu hab�as dado placer El/Ella/Eso hab�a dado placer Nosotros hab�amos dado placer Vosotros hab�ais dado placer Ellos/Ellas/Esos hab�an dado placer |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego placēbo tu placēbis ille placēbit nos placebĭmus vos placebĭtis illi placēbunt | Yo dar� placer Tu daras placer El/Ella/Eso dar� placer Nosotros daremos placer Vosotros dareis placer Ellos/Ellas/Esos dar�n placer |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego placuĕro tu placuĕris ille placuĕrit nos placuerĭmus vos placuerĭtis illi placuĕrint | Yo habr� dado placer Tu habr�s dado placer El/Ella/Eso habr� dado placer Nosotros habremos dado placer Vosotros habr�is dado placer Ellos/Ellas/Esos habr�n dado placer |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego placĕam tu placĕas ille placĕat nos placeāmus vos placeātis illi placĕant | Yo d� placer Tu des placer El/Ella/Eso d� placer Nosotros demos placer Vosotros deis placer Ellos/Ellas/Esos den placer |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego placērem tu placēres ille placēret nos placrēmus vos placrētis illi placērent | Yo diese placer Tu dieses placer El/Ella/Eso diese placer Nosotros di�semos placer Vosotros dieseis placer Ellos/Ellas/Esos diesen placer |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego placuĕrim tu placuĕris ille placuĕrit nos placuerĭmus vos placuerĭtis illi placuĕrint | Yo haya dado placer Tu hayas dado placer El/Ella/Eso haya dado placer Nosotros hayamos dado placer Vosotros hay�is dado placer Ellos/Ellas/Esos hayan dado placer |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego placuissem tu placuisses ille placuisset nos placuissēmus vos placuissētis illi placuissent | Yo hubiera dado placer Tu hubieras dado placer El/Ella/Eso hubiera dado placer Nosotros hubi�ramos dado placer Vosotros hubierais dado placer Ellos/Ellas/Esos hubieran dado placer |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego placērem tu placēres ille placēret nos placrēmus vos placrētis illi placērent | Yo dar�a placer Tu dar�as placer El/Ella/Eso dar�a placer Nosotros dar�amos placer Vosotros dar�ais placer Ellos/Ellas/Esos dar�an placer |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego placuissem tu placuisses ille placuisset nos placuissēmus vos placuissētis illi placuissent | Yo habr�a dado placer Tu habr�as dado placer El/Ella/Eso habr�a dado placer Nosotros habr�amos dado placer Vosotros habr�ais dado placer Ellos/Ellas/Esos habr�an dado placer |
IMPERATIVO | |
Presente | |
place placete Futuro placeto placeto placetote placento | da placer dad placer ve a dar placer vaya a dar placer id a dar placer vayan a dar placer |
INFINITIVO | |
Presente | |
placēre | dar placer |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
placuisse | haber dado placer |
INFINITIVO | |
Futuro | |
placiturum esse, placituram esse, placiturum esse, placituros esse, placituras esse, placitura esse... | ir a placer |
GERUNDIO | |
placendi, placendo, placendum, placendo... | de placer a placer para placer por placer |
SUPINO | |
placitum | placer |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que da placer |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placentem Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentes placentium placentibus placentes placentes placentibus |
Feminina | |
Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placentem Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentes placentium placentibus placentes placentes placentibus |
Neutro | |
Nom.placens Gen.placentis Dat.placenti Acc.placens Voc.placens Abl.placente, placenti... | placentia placentium placentibus placentia placentia placentibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.placiturus Gen.placituri Dat.placituro Acc.placiturum Voc.placiture Abl.placituro | placituri placiturorum placituris placituros placituri placituris |
Feminina | |
Nom.placitura Gen.placiturae Dat.placiturae Acc.placituram Voc.placitura Abl.placitura | placiturae placiturarum placituris placituras placiturae placituris |
Neutro | |
Nom.placiturum Gen.placituri Dat.placituro Acc.placiturum Voc.placiturum Abl.placituro | placitura placiturorum placituris placitura placitura placituris |
Conjugación de: placetur, placebatur, placitum est, - , conjugación: 2 - intransitivo - Impersonale (Ita) = piacere, essere gradito, sembrare bene, sembrare giusto, (imp.), intr., (eng) = be pleasing to, satisfy,   (esp) = dar placer, agradar, deleitar, parecer bien, decidir, determinar, gustar, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
placetur | se da placer placer |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
placebatur | se daba placer placer |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
placitum est | se di� placer placer |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
placitum est | se ha dado placer placer |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
placitum erat | se hab�a dado placer placer |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
placitum est | se hubo dado placer placer |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
placitum erat | se hab�a dado placer placer placer |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
placebitur | se dar� placer placer |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
placitum erit | se habr� dado placer placer |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
placeatur | se d� placer placer |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
placeretur | se diese placer placer |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
placitum sit | se haya dado placer placer |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
placitum esset | se hubiera dado placer placer |
POTENTIAL | |
Presente | |
placeretur | se dar�a placer placer |
POTENTIAL | |
Pasado | |
placitum esset | se habr�a dado placer placer |