Buena navegación con NihilScio!  Página de Facebook
NS NihilScio
Home  Educational search engine Auxilium
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...)

á       é       è       ì       í       ò

    ó       ù       ú       ü      ñ      ç
traducír al Latin (beta)
It En Es
Palabras encontradas
placere = dar placer Verbo attivo INFINITIVO Presente
(Detalles abajo)
- Conjugación completa di placere placere = placere: Verbo attivo INFINITIVO Presente
significado
Presente
placēredar placer
Conjugación de: placĕo, placĕs, placui, placitum, placēre
conjugación: 2 - intransitivo - attiva
(Ita) = piacere,    essere gradito,    sembrare bene,    sembrare giusto,   

(imp.), intr.,
  
(eng) = be pleasing to,    satisfy,   

(esp) = dar placer, agradar,    deleitar,   

parecer bien,    decidir,    determinar,    gustar,   

lang. Latino
INDICATIVO
Presente
ego placĕo
tu placĕs
ille placĕt
nos placēmus
vos placētis
illi placent
Yo doy placer
Tu das placer
El/Ella/Eso da placer
Nosotros damos placer
Vosotros dais placer
Ellos/Ellas/Esos dan placer
INDICATIVO
Pretérito imperfecto
ego placēbam
tu placēbas
ille placēbat
nos placebāmus
vos placebātis
illi placēbant
Yo daba placer
Tu dabas placer
El/Ella/Eso daba placer
Nosotros dabamos placer
Vosotros dabais placer
Ellos/Ellas/Esos daban placer
INDICATIVO
Pretérito perfecto
ego placui
tu placuisti
ille placuit
nos placuĭmus
vos placuistis
illi placuērunt, placuere...
Yo di placer
Tu diste placer
El/Ella/Eso di� placer
Nosotros dimos placer
Vosotros disteis placer
Ellos/Ellas/Esos dieron placer
INDICATIVO
Pretérito perfecto
ego placui
tu placuisti
ille placuit
nos placuĭmus
vos placuistis
illi placuērunt, placuere...
Yo he dado placer
Tu has dado placer
El/Ella/Eso ha dado placer
Nosotros hemos dado placer
Vosotros hab�is dado placer
Ellos/Ellas/Esos han dado placer
INDICATIVO
Pretérito plusquamperfecto
ego placuĕram
tu placuĕras
ille placuĕrat
nos placuerāmus
vos placuerātis
illi placuĕrant
Yo hab�a dado placer
Tu hab�as dado placer
El/Ella/Eso hab�a dado placer
Nosotros hab�amos dado placer
Vosotros hab�ais dado placer
Ellos/Ellas/Esos hab�an dado placer
INDICATIVO
Pretérito anterior
ego placui
tu placuisti
ille placuit
nos placuĭmus
vos placuistis
illi placuērunt, placuere...
Yo hube dado placer
Tu hubiste dado placer
El/Ella/Eso hubo dado placer
Nosotros hubimos dado placer
Vosotros hubisteis dado placer
Ellos/Ellas/Esos hubieron dado placer
INDICATIVO
Plusquamperfecto
ego placuĕram
tu placuĕras
ille placuĕrat
nos placuerāmus
vos placuerātis
illi placuĕrant
Yo hab�a dado placer
Tu hab�as dado placer
El/Ella/Eso hab�a dado placer
Nosotros hab�amos dado placer
Vosotros hab�ais dado placer
Ellos/Ellas/Esos hab�an dado placer
INDICATIVO
Futuro imperfecto
ego placēbo
tu placēbis
ille placēbit
nos placebĭmus
vos placebĭtis
illi placēbunt
Yo dar� placer
Tu daras placer
El/Ella/Eso dar� placer
Nosotros daremos placer
Vosotros dareis placer
Ellos/Ellas/Esos dar�n placer
INDICATIVO
Futuro anterior
ego placuĕro
tu placuĕris
ille placuĕrit
nos placuerĭmus
vos placuerĭtis
illi placuĕrint
Yo habr� dado placer
Tu habr�s dado placer
El/Ella/Eso habr� dado placer
Nosotros habremos dado placer
Vosotros habr�is dado placer
Ellos/Ellas/Esos habr�n dado placer
SUBJUNTIVE
Presente
ego placĕam
tu placĕas
ille placĕat
nos placeāmus
vos placeātis
illi placĕant
Yo d� placer
Tu des placer
El/Ella/Eso d� placer
Nosotros demos placer
Vosotros deis placer
Ellos/Ellas/Esos den placer
SUBJUNTIVE
Pretérito imperfecto
ego placērem
tu placēres
ille placēret
nos placrēmus
vos placrētis
illi placērent
Yo diese placer
Tu dieses placer
El/Ella/Eso diese placer
Nosotros di�semos placer
Vosotros dieseis placer
Ellos/Ellas/Esos diesen placer
SUBJUNTIVE
Pretérito perfecto
ego placuĕrim
tu placuĕris
ille placuĕrit
nos placuerĭmus
vos placuerĭtis
illi placuĕrint
Yo haya dado placer
Tu hayas dado placer
El/Ella/Eso haya dado placer
Nosotros hayamos dado placer
Vosotros hay�is dado placer
Ellos/Ellas/Esos hayan dado placer
SUBJUNTIVE
Plusquamperfecto
ego placuissem
tu placuisses
ille placuisset
nos placuissēmus
vos placuissētis
illi placuissent
Yo hubiera dado placer
Tu hubieras dado placer
El/Ella/Eso hubiera dado placer
Nosotros hubi�ramos dado placer
Vosotros hubierais dado placer
Ellos/Ellas/Esos hubieran dado placer
POTENTIAL
Presente
ego placērem
tu placēres
ille placēret
nos placrēmus
vos placrētis
illi placērent
Yo dar�a placer
Tu dar�as placer
El/Ella/Eso dar�a placer
Nosotros dar�amos placer
Vosotros dar�ais placer
Ellos/Ellas/Esos dar�an placer
POTENTIAL
Pasado
ego placuissem
tu placuisses
ille placuisset
nos placuissēmus
vos placuissētis
illi placuissent
Yo habr�a dado placer
Tu habr�as dado placer
El/Ella/Eso habr�a dado placer
Nosotros habr�amos dado placer
Vosotros habr�ais dado placer
Ellos/Ellas/Esos habr�an dado placer
IMPERATIVO 
Presente
place
placete
Futuro
placeto
placeto
placetote
placento
da placer
dad placer

ve a dar placer
vaya a dar placer
id a dar placer
vayan a dar placer
INFINITIVO  
Presente
placēredar placer
INFINITIVO  
Pretérito perfecto
placuissehaber dado placer
INFINITIVO  
Futuro
placiturum esse, placituram esse, placiturum esse, placituros esse, placituras esse, placitura esse...ir a placer
GERUNDIO
placendi, placendo, placendum, placendo...de placer
a placer
para placer
por placer
SUPINO
placitum placer
PARTICIPLE significado
Presenteque da placer
Masculino 
SingolarePlurale
Nom.placens
Gen.placentis
Dat.placenti
Acc.placentem
Voc.placens
Abl.placente, placenti...
placentes
placentium
placentibus
placentes
placentes
placentibus
Feminina 
Nom.placens
Gen.placentis
Dat.placenti
Acc.placentem
Voc.placens
Abl.placente, placenti...
placentes
placentium
placentibus
placentes
placentes
placentibus
Neutro 
Nom.placens
Gen.placentis
Dat.placenti
Acc.placens
Voc.placens
Abl.placente, placenti...
placentia
placentium
placentibus
placentia
placentia
placentibus
PARTICIPLE significado
Futuroque ha de
Masculino 
SingolarePlurale
Nom.placiturus
Gen.placituri
Dat.placituro
Acc.placiturum
Voc.placiture
Abl.placituro
placituri
placiturorum
placituris
placituros
placituri
placituris
Feminina 
Nom.placitura
Gen.placiturae
Dat.placiturae
Acc.placituram
Voc.placitura
Abl.placitura
placiturae
placiturarum
placituris
placituras
placiturae
placituris
Neutro 
Nom.placiturum
Gen.placituri
Dat.placituro
Acc.placiturum
Voc.placiturum
Abl.placituro
placitura
placiturorum
placituris
placitura
placitura
placituris
Conjugación de: placetur, placebatur, placitum est, - ,
conjugación: 2 - intransitivo - Impersonale
(Ita) = piacere,    essere gradito,    sembrare bene,    sembrare giusto,   

(imp.), intr.,
  
(eng) = be pleasing to,    satisfy,   

(esp) = dar placer, agradar,    deleitar,   

parecer bien,    decidir,    determinar,    gustar,   

lang. Latino
INDICATIVO
Presente
placetur
se da placer placer
INDICATIVO
Pretérito imperfecto
placebatur
se daba placer placer
INDICATIVO
Pretérito perfecto
placitum est
se di� placer placer
INDICATIVO
Pretérito perfecto
placitum est
se ha dado placer placer
INDICATIVO
Pretérito plusquamperfecto
placitum erat
se hab�a dado placer placer
INDICATIVO
Pretérito anterior
placitum est
se hubo dado placer placer
INDICATIVO
Plusquamperfecto
placitum erat
se hab�a dado placer placer placer
INDICATIVO
Futuro imperfecto
placebitur
se dar� placer placer
INDICATIVO
Futuro anterior
placitum erit
se habr� dado placer placer
SUBJUNTIVE
Presente
placeatur
se d� placer placer
SUBJUNTIVE
Pretérito imperfecto
placeretur
se diese placer placer
SUBJUNTIVE
Pretérito perfecto
placitum sit
se haya dado placer placer
SUBJUNTIVE
Plusquamperfecto
placitum esset
se hubiera dado placer placer
POTENTIAL
Presente
placeretur
se dar�a placer placer
POTENTIAL
Pasado
placitum esset
se habr�a dado placer placer
Continúe buscando en la web con NihilScio NS-NihilScio©2009-2021