Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
más... | |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
|
- Conjugación completa di adnui adnui = adnuere: Verbo passivo INFINITIVO Presente |
Conjugación de: adnuo, adnuis, adnui, adnutŭm, adnuĕre conjugación: 3 - intransitivo/transitivo - attiva (Ita) = annuire, approvare, dire di si, intr./tr, (eng) = nod at, nod to, assent, promise, grant, indicate by a nod,   (esp) = hacer una señal, indicar por señas, permitir, asentir, consentir, decir que si, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego adnuo tu adnuis ille adnuit nos adnuīmus vos adnuītis illi adnuunt | Yo asiento Tu asientes El/Ella/Eso asiente Nosotros asentimos Vosotros asentís Ellos/Ellas/Esos asienten |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego adnuēbam tu adnuēbas ille adnuēbat nos adnuebāmus vos adnuebātis illi adnuēbant | Yo asentía Tu asentías El/Ella/Eso asentía Nosotros asentíamos Vosotros asentíais Ellos/Ellas/Esos asentían |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adnui tu adnuisti ille adnuit nos adnuĭmus vos adnuistis illi adnuērunt, adnuere... | Yo asintí Tu asentiste El/Ella/Eso asintió Nosotros asentimos Vosotros asentisteis Ellos/Ellas/Esos asintieron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adnui tu adnuisti ille adnuit nos adnuĭmus vos adnuistis illi adnuērunt, adnuere... | Yo he asentido Tu has asentido El/Ella/Eso ha asentido Nosotros hemos asentido Vosotros habéis asentido Ellos/Ellas/Esos han asentido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego adnuĕram tu adnuĕras ille adnuĕrat nos adnuerāmus vos adnuerātis illi adnuĕrant | Yo había asentido Tu habías asentido El/Ella/Eso había asentido Nosotros habíamos asentido Vosotros habíais asentido Ellos/Ellas/Esos habían asentido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego adnui tu adnuisti ille adnuit nos adnuĭmus vos adnuistis illi adnuērunt, adnuere... | Yo hube asentido Tu hubiste asentido El/Ella/Eso hubo asentido Nosotros hubimos asentido Vosotros hubisteis asentido Ellos/Ellas/Esos hubieron asentido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego adnuĕram tu adnuĕras ille adnuĕrat nos adnuerāmus vos adnuerātis illi adnuĕrant | Yo había asentido Tu habías asentido El/Ella/Eso había asentido Nosotros habíamos asentido Vosotros habíais asentido Ellos/Ellas/Esos habían asentido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego adnuam tu adnues ille adnuet nos adnuēmus vos adnuētis illi adnuent | Yo asentiré Tu asentiras El/Ella/Eso asentirá Nosotros asentiremos Vosotros asentireis Ellos/Ellas/Esos asentirán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego adnuĕro tu adnuĕris ille adnuĕrit nos adnuerĭmus vos adnuerĭtis illi adnuĕrint | Yo habré asentido Tu habrás asentido El/Ella/Eso habrá asentido Nosotros habremos asentido Vosotros habréis asentido Ellos/Ellas/Esos habrán asentido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego adnuam tu adnuas ille adnuat nos adnuāmus vos adnuātis illi adnuant | Yo asienta Tu asientas El/Ella/Eso asienta Nosotros asintamos Vosotros asintáis Ellos/Ellas/Esos asientan |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego adnuĕrem tu adnuĕres ille adnuĕret nos adnuerēmus vos adnuerētis illi adnuĕrent | Yo asintiera Tu asintieras El/Ella/Eso asintiera Nosotros asintiéramos Vosotros asintierais Ellos/Ellas/Esos asintieran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego adnuĕrim tu adnuĕris ille adnuĕrit nos adnuerĭmus vos adnuerĭtis illi adnu;ĕrint | Yo haya asentido Tu hayas asentido El/Ella/Eso haya asentido Nosotros hayamos asentido Vosotros hayáis asentido Ellos/Ellas/Esos hayan asentido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego adnuissem tu adnuisses ille adnuisset nos adnuissēmus vos adnuissētis illi adnuissent | Yo hubiera asentido Tu hubieras asentido El/Ella/Eso hubiera asentido Nosotros hubiéramos asentido Vosotros hubierais asentido Ellos/Ellas/Esos hubieran asentido |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego adnuĕrem tu adnuĕres ille adnuĕret nos adnuerēmus vos adnuerētis illi adnuĕrent | Yo asentiría Tu asentirías El/Ella/Eso asentiría Nosotros asentiríamos Vosotros asentiríais Ellos/Ellas/Esos asentirían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego adnuissem tu adnuisses ille adnuisset nos adnuissēmus vos adnuissētis illi adnuissent | Yo habría asentido Tu habrías asentido El/Ella/Eso habría asentido Nosotros habríamos asentido Vosotros habríais asentido Ellos/Ellas/Esos habrían asentido |
IMPERATIVO | |
Presente | |
adnue adnuite Futuro adnuito adnuito adnuitote adnuunto | asente asintid ve a asentir vaya a asentir id a asentir vayan a asentir |
INFINITIVO | |
Presente | |
adnuĕre | asentir |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
adnuisse | haber asentido |
INFINITIVO | |
Futuro | |
adnuturum esse, adnuturam esse, adnuturum esse, adnuturos esse, adnuturas esse, adnutura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
adnuendi, adnuendo, adnuendum, adnuendo... | de a para por |
SUPINO | |
adnutŭm | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que asiente |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.adnuens Gen.adnuentis Dat.adnuenti Acc.adnuentem Voc.adnuens Abl.adnuente, adnuenti... | adnuentes adnuentium adnuentibus adnuentes adnuentes adnuentibus |
Feminina | |
Nom.adnuens Gen.adnuentis Dat.adnuenti Acc.adnuentem Voc.adnuens Abl.adnuente, adnuenti... | adnuentes adnuentium adnuentibus adnuentes adnuentes adnuentibus |
Neutro | |
Nom.adnuens Gen.adnuentis Dat.adnuenti Acc.adnuens Voc.adnuens Abl.adnuente, adnuenti... | adnuentia adnuentium adnuentibus adnuentia adnuentia adnuentibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.adnuturus Gen.adnuturi Dat.adnuturo Acc.adnuturum Voc.adnuture Abl.adnuturo | adnuturi adnuturorum adnuturis adnuturos adnuturi adnuturis |
Feminina | |
Nom.adnutura Gen.adnuturae Dat.adnuturae Acc.adnuturam Voc.adnutura Abl.adnutura | adnuturae adnuturarum adnuturis adnuturas adnuturae adnuturis |
Neutro | |
Nom.adnuturum Gen.adnuturi Dat.adnuturo Acc.adnuturum Voc.adnuturum Abl.adnuturo | adnutura adnuturorum adnuturis adnutura adnutura adnuturis |
- Conjugación completa di adnui Forma pasiva |
Conjugación de: adnuor, adnuĕris, adnutus sum, - , adnui conjugación: 3 - intransitivo/transitivo - passiva (Ita) = annuire, approvare, dire di si, intr./tr, (eng) = nod at, nod to, assent, promise, grant, indicate by a nod,   (esp) = hacer una señal, indicar por señas, permitir, asentir, consentir, decir que si, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego adnuor tu adnuĕris ille adnuĭtur nos adnuĭmur vos adnuimĭni illi adnuuntur | |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego adnuēbar tu adnuebāris ille adnuebātur nos adnuebāmur vos adnuebamĭni illi adnuebantur | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adnutus sum, adnuta sum, adnutum sum... tu adnutus es, adnuta es, adnutum es... ille adnutus est, adnuta est, adnutum est... nos adnuti sumus, adnutae sumus, adnuta sumus... vos adnuti estis, adnutae estis, adnuta estis... illi adnuti sunt, adnutae sunt, adnuta sunt... | |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego adnutus sum, adnuta sum, adnutum sum... tu adnutus es, adnuta es, adnutum es... ille adnutus est, adnuta est, adnutum est... nos adnuti sumus, adnutae sumus, adnuta sumus... vos adnuti estis, adnutae estis, adnuta estis... illi adnuti sunt, adnutae sunt, adnuta sunt... | |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego adnutus eram, adnuta eram, adnutum eram... tu adnutus eras, adnuta eras, adnutum eras... ille adnutus erat, adnuta erat, adnutum erat... nos adnuti erāmus, adnutae eramus, adnuta eramus... vos adnuti erātis, adnutae eratis, adnuta eratis... illi adnuti erant, adnutae erant, adnuta erant... | |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego adnutus sum, adnuta sum, adnutum sum... tu adnutus es, adnuta es, adnutum es... ille adnutus est, adnuta est, adnutum est... nos adnuti sumus, adnutae sumus, adnuta sumus... vos adnuti estis, adnutae estis, adnuta estis... illi adnuti sunt, adnutae sunt, adnuta sunt... | |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego adnutus eram, adnuta eram, adnutum eram... tu adnutus eras, adnuta eras, adnutum eras... ille adnutus erat, adnuta erat, adnutum erat... nos adnuti erāmus, adnutae eramus, adnuta eramus... vos adnuti erātis, adnutae eratis, adnuta eratis... illi adnuti erant, adnutae erant, adnuta erant... | |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego adnuar tu adnuēris ille adnuētur nos adnuēmur vos adnuemĭni illi adnuentur | |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego adnutus ero, adnuta ero, adnutum ero... tu adnutus eris, adnuta eris, adnutum eris... ille adnutus erit, adnuta erit, adnutum erit... nos adnuti erimus, adnutae erimus, adnuta erimus... vos adnuti erĭtis, adnutae eritis, adnuta eritis... illi adnuti erunt, adnutae erunt, adnuta erunt... | |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego adnuar tu adnuāris ille adnuātur nos adnuāmur vos adnuamĭni illi adnuantur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego adnuĕrer tu adnuerēris ille adnuerētur nos adnuerēmur vos adnueremĭni illi adnuerentur | |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego adnutus sim, adnuta sim, adnutum sim... tu adnutus sis, adnuta sis, adnutum sis... ille adnutus sit, adnuta sit, adnutum sit... nos adnuti simus, adnutae simus, adnuta simus... vos adnuti sitis, adnutae sitis, adnuta sitis... illi adnuti sint, adnutae sint, adnuta sint... | |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego adnutus essem, adnuta essem, adnutum essem... tu adnutus esses, adnuta esses, adnutum esses... ille adnutus esset, adnuta esset, adnutum esset... nos adnutessēmus, adnutae essemus, adnuta essemus... vos adnutessētis, adnutae essetis, adnuta essetis... illi adnuti essent, adnutae essent, adnuta essent... | |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego adnuĕrer tu adnuerēris ille adnuerētur nos adnuerēmur vos adnueremĭni illi adnuerentur | |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego adnutus essem, adnuta essem, adnutum essem... tu adnutus esses, adnuta esses, adnutum esses... ille adnutus esset, adnuta esset, adnutum esset... nos adnutessēmus, adnutae essemus, adnuta essemus... vos adnutessētis, adnutae essetis, adnuta essetis... illi adnuti essent, adnutae essent, adnuta essent... | |
INFINITIVO | |
Presente | |
adnui | |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
adnutum esse, adnutam esse, adnutum esse, adnutos esse, adnutas esse, adnuta esse... | |
INFINITIVO | |
Futuro | |
adnutum iri | ir a |
GERUNDIVO | |
Masculino | el que debe |
Singolare | Plurale |
Nom.adnuendus Gen.adnuendi Dat.adnuendo Acc.adnuendum Voc.adnuende Abl.adnuendo | adnuendi adnuendorum adnuendis adnuendos adnuendi adnuendis |
Feminina | |
Nom.adnuenda Gen.adnuendae Dat.adnuendae Acc.adnuendam Voc.adnuenda Abl.adnuenda | adnuendae adnuendarum adnuendis adnuendas adnuendae adnuendis |
Neutro | |
Nom.adnuendum Gen.adnuendi Dat.adnuendo Acc.adnuendum Voc.adnuendum Abl.adnuendo | adnuenda adnuendorum adnuendis adnuenda adnuenda adnuendis |
SUPINO | |
adnutu | de |
PARTICIPLE | significado |
Pretérito perfecto | |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.adnutus Gen.adnuti Dat.adnuto Acc.adnutum Voc.adnute Abl.adnuto | adnuti adnutorum adnutis adnutos adnuti adnutis |
Feminina | |
Nom.adnuta Gen.adnutae Dat.adnutae Acc.adnutam Voc.adnuta Abl.adnuta | adnutae adnutarum adnutis adnutas adnutae adnutis |
Neutro | |
Nom.adnutum Gen.adnuti Dat.adnuto Acc.adnutum Voc.adnutum Abl.adnuto | adnuta adnutorum adnutis adnuta adnuta adnutis |
- Conjugación completa di adnuere Forma activa |