Good navigation with NihilScio!
![]() |
||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
||
Conjugation/declension
(Es. pueris - amati sunt ...) |
||
| ||
|
Conjugation of: displicĕo, displicĕs, displicui, displicitum, displicēre conjugation: 2 - intransitivo - attiva (Ita) = dispiacere, intr., (eng) = displease, (esp) = disgustar, lang. Latino |
INDICATIVE | |
Present | |
ego displicĕo tu displicĕs ille displicĕt nos displicēmus vos displicētis illi displicent | |
INDICATIVE | |
Imperfect | |
ego displicēbam tu displicēbas ille displicēbat nos displicebāmus vos displicebātis illi displicēbant | |
INDICATIVE | |
Perfect | |
ego displicui tu displicuisti ille displicuit nos displicuĭmus vos displicuistis illi displicuērunt, displicuere... | |
INDICATIVE | |
Perfect | |
ego displicui tu displicuisti ille displicuit nos displicuĭmus vos displicuistis illi displicuērunt, displicuere... | |
INDICATIVE | |
PlusPerfect | |
ego displicuĕram tu displicuĕras ille displicuĕrat nos displicuerāmus vos displicuerātis illi displicuĕrant | |
INDICATIVE | |
Plusperfect | |
ego displicui tu displicuisti ille displicuit nos displicuĭmus vos displicuistis illi displicuērunt, displicuere... | |
INDICATIVE | |
Pluperfect | |
ego displicuĕram tu displicuĕras ille displicuĕrat nos displicuerāmus vos displicuerātis illi displicuĕrant | |
INDICATIVE | |
Future | |
ego displicēbo tu displicēbis ille displicēbit nos displicebĭmus vos displicebĭtis illi displicēbunt | |
INDICATIVE | |
Future perfect | |
ego displicuĕro tu displicuĕris ille displicuĕrit nos displicuerĭmus vos displicuerĭtis illi displicuĕrint | |
SUBJUNTIVE | |
Present | |
ego displicĕam tu displicĕas ille displicĕat nos displiceāmus vos displiceātis illi displicĕant | |
SUBJUNTIVE | |
Imperfect | |
ego displicērem tu displicēres ille displicēret nos displicrēmus vos displicrētis illi displicērent | |
SUBJUNTIVE | |
Perfect | |
ego displicuĕrim tu displicuĕris ille displicuĕrit nos displicuerĭmus vos displicuerĭtis illi displicuĕrint | |
SUBJUNTIVE | |
Pluperfect | |
ego displicuissem tu displicuisses ille displicuisset nos displicuissēmus vos displicuissētis illi displicuissent | |
CONDITIONAL | |
Present | |
ego displicērem tu displicēres ille displicēret nos displicrēmus vos displicrētis illi displicērent | |
CONDITIONAL | |
Perfect | |
ego displicuissem tu displicuisses ille displicuisset nos displicuissēmus vos displicuissētis illi displicuissent | |
IMPERATIVE | |
Present | |
displice displicete Future displiceto displiceto displicetote displicento | |
INFINITIVE | |
Present | |
displicēre | |
INFINITIVE | |
Perfect | |
displicuisse | |
INFINITIVE | |
Future | |
displiciturum esse, displicituram esse, displiciturum esse, displicituros esse, displicituras esse, displicitura esse... | to be about to |
GERUND | |
displicendi, displicendo, displicendum, displicendo... | of to, for by.. |
SUPINE | |
displicitum | to |
PARTICIPLE | meaning |
Present | |
Masculine | |
Singolare | Plurale |
Nom.displicens Gen.displicentis Dat.displicenti Acc.displicentem Voc.displicens Abl.displicente, displicenti... | displicentes displicentium displicentibus displicentes displicentes displicentibus |
Feminine | |
Nom.displicens Gen.displicentis Dat.displicenti Acc.displicentem Voc.displicens Abl.displicente, displicenti... | displicentes displicentium displicentibus displicentes displicentes displicentibus |
Neuter | |
Nom.displicens Gen.displicentis Dat.displicenti Acc.displicens Voc.displicens Abl.displicente, displicenti... | displicentia displicentium displicentibus displicentia displicentia displicentibus |
PARTICIPLE | meaning |
Future | about to |
Masculine | |
Singolare | Plurale |
Nom.displiciturus Gen.displicituri Dat.displicituro Acc.displiciturum Voc.displiciture Abl.displicituro | displicituri displiciturorum displicituris displicituros displicituri displicituris |
Feminine | |
Nom.displicitura Gen.displiciturae Dat.displiciturae Acc.displicituram Voc.displicitura Abl.displicitura | displiciturae displiciturarum displicituris displicituras displiciturae displicituris |
Neuter | |
Nom.displiciturum Gen.displicituri Dat.displicituro Acc.displiciturum Voc.displiciturum Abl.displicituro | displicitura displiciturorum displicituris displicitura displicitura displicituris |
Conjugation of: displicetur, displicebatur, displicitum est, - , conjugation: 2 - intransitivo - Impersonale (Ita) = dispiacere, intr., (eng) = displease, (esp) = disgustar, lang. Latino |
INDICATIVE | |
Present | |
displicetur | |
INDICATIVE | |
Imperfect | |
displicebatur | |
INDICATIVE | |
Perfect | |
displicitum est | |
INDICATIVE | |
Perfect | |
displicitum est | |
INDICATIVE | |
PlusPerfect | |
displicitum erat | |
INDICATIVE | |
Plusperfect | |
displicitum est | |
INDICATIVE | |
Pluperfect | |
displicitum erat | |
INDICATIVE | |
Future | |
displicebitur | |
INDICATIVE | |
Future perfect | |
displicitum erit | |
SUBJUNTIVE | |
Present | |
displiceatur | |
SUBJUNTIVE | |
Imperfect | |
displiceretur | |
SUBJUNTIVE | |
Perfect | |
displicitum sit | |
SUBJUNTIVE | |
Pluperfect | |
displicitum esset | |
CONDITIONAL | |
Present | |
displiceretur | |
CONDITIONAL | |
Perfect | |
displicitum esset | |